Niewinność zmieniała się w pragnienie…

Wielogodzinne rozmowy sprawiały nam ogromną przyjemność, ale od początku… 

Widywaliśmy się codziennie wymieniając uprzejme dzień dobry. 

Z czasem przeobraziło się w zdawkową wymianę zdań i niepewne cześć… 

Czasami zapukał do drzwi, by dopytać o coś, czy też coś pożyczyć. 

Coraz częściej łapałam jego spojrzenie, które zatrzymywało mnie na dłużej, już wtedy wiedziałam, w jakim jest nastroju. 

Pierwsze spotkanie, pierwsze dłuższe rozmowy, miło spędzony czas. 

Czułam jak mi się przygląda, szczególnie kiedy wracał z pracy, za każdym razem spoglądał na mój balkon. W piękne i słoneczne dni to mój popołudniowy azyl. 

Wiedział o tym… 

Gdy wychodził z klatki schodowej lub zanim do niej wszedł nasze spojrzenia się krzyżowały. 

Zanim wsiadł do samochodu zawsze się odwrócił i spojrzał w górę.  

Uśmiech  pojawiał się automatycznie na widok znajomej postaci… 

Wymiana numerów telefonów… 

Kolejne spotkanie i kolejne, kolejne… coraz większe przyzwyczajenie – wtedy o tym jeszcze tak myślałam! 

Z czasem niewinne przypadkowe spotkania przemieniły się w niecierpliwe oczekiwanie na dłuższą rozmowę, gest pełen czułości, czy choćby zwyczajne przytulenie.

Niewinność zmieniała się w pragnienie… 

Przyzwyczajenie zaś - w miłość… 

Warto posłuchać...

„…czy jest jeszcze coś, co mogłoby dziś...
na czas zawrócić nas
zmienić zdarzeń bieg
gdy rozpędzeni gnamy wbrew przestrogom?...”

„Nad przepaścią” Bracia